Naar een begravenis tijdens je vakantie...

Hoi allemaal,

In Lembeh meerdere duiken gemaakt. Allemaal met een zandbodem. In eerste instantie dacht ik hier niet veel te zien, maar er zit meer leven dan ik dacht, en heel bijzonder leven ook. De meest rare beesten en visjes die je normaal op tv ziet. Dit is ook een plek waar alleen maar mensen waren die al jaren duikervaring hadden, maar wij zetten een pokerface op en deden gewoon mee.

Na Lembeh zijn we met een binnenlandse vlucht
naar de grote stad Makassar in het zuiden gevlogen. Na 1,5 week rijst, maakte in een sprongetje in de lucht toen ik de Pizzahut zag. Daar genoten van een milkshake en pizza. In eerste instantie wilde we de volgende dag meteen door reizen, maar de verleiding van de westerse dingetjes was te groot. In een taxi gestapt en ons naar een shopping centre laten brengen. YES mijn jaarlijkse souvenier is binnen, de AllStars :)
Om de dag in stijl af te sluiten, zijn we naar Happy Fish gegaan. Daar eerst de voetjes schoonmaken en dan in een bad vol sabbelende visjes aan je benen (en handen). De eerste minuut wisten we niet waar we het zoeken moesten zo een raar gevoel, maar daarna raakte we eraan gewend en was het wel ontspannen. Natuurlijk is het een gek gezicht, twee van die blanke, dus gingen we meerdere malen op de foto.

We zijn na een busreis van 9 uur in Rantepao aangekomen, het culture deel van onze vakantie. De provincie Tana Toraja staat bekend om zijn begravenis ceremonies.
Eerst naar een bekende grot geweest waar je houten poppen ziet staan. Iedere pop lijkt op iemand die in de grot is begraven. Er liggen zo'n 100 mensen in een grot, en is een familiegraf. Alleen de rijke mensen kunnen zo'n graf permiteren. Hetzelfde geldt voor de ceremonie....

In het dorpje aangekomen, begon het al lekker, op het pad waren mannen bezig biggen vast te binden aan bamboo. Ik als groot dierenliefhebber en vegatarieer, dacht hier al af te moeten haken. Met me oren en ogen dicht er snel voorbij gelopen. Toen we bij een toren kwamen, kwam er een onpasselijke geur ons tegemoed. Onder aan de toren lagen twee in elkaar gehakte buffalo's. De grote koppen keken je aan. Goed, zover was ik al gekomen, nu even doorbijten. Wij naar de familie om ons cadeau (sigaretten) te overhandingen. Meteen wordt er drinken en eten aangeboden. Op een soort tribune tussen de familieleden bekijken we de ceremonie. Gasten arriveren en er wordt theegedronken. Als dat voorbij is, lopen we wat rond. Hier en daar zie je plassen bloed, dierenvellen en wat hopen ingewanden. Een varken wordt uit het vuur gehaald, opengesneden en in stukken gehakt. Dit alles met blote handen, in een veld met heel wat vliegen. Vlak voordat we weg willen gaan worden we uitgenodigd in de toren. Eindelijk zagen we waar de overledene zich bevond. Boven aangekomen worden we ontvangen door de familieden en meteen wordt er weer eten en drinken aangeboden. Vanaf de toren kijk ik om mij heen, en besef ik dat dit weer een heel bijzonder moment is, en een persoonlijke mijlpaal. Tijdens mijn vakantie gaan ik naar de begravenis van een onbekende, en zit ik tussen de familieleden en geofferde dieren om mij heen.

Om de tour af te sluiten, nog naar een massa graf geweest. Een grot waar kisten staan en na een tijdje kapot rotten. Hierdoor lag de grot bezaaid met geraamtes en schedels. Je moest echt oppassen dat je er niet op ging staan. Ook hier stonden van die houten poppen. Even wachten ik op het moment dat er muziek zou komen en alles ging bewegen, net als de Efteling. Maar nee, je staat tussen overblijfselen van mensen. Als klap op de vuurpijl zijn Natasja en ik kruipend door een smalle gang van de grot gegaan. Af en toe kwam je een skelet tegen....

Gedetailleerde foto's en filmbeelden bewaar ik voor de verhalen thuis.

Vanuit Rantepao bewolkte groetjes,
Nathalie Xxx